اندروں اندری مک گیا واں۔۔۔۔۔ کانے وانگوں سک گیا واں۔۔۔۔۔۔۔۔
تیرے پیار نے پلا پھڑیا....
جاندا جاندا رک گیا واں...
تے لبھدا پھریں جگ تے مینوں۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔!
دھرتی بیٹھاں لگ گیا واں۔۔۔۔
اپنے جسے وچ میں شاكر .................!
کلاں وانگوں ٹھک گیا واں
میرا یار گیا اے رٹھ بلھیا۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔!
مینون ناچ سکھا دے اٹھ بلھیا۔۔۔۔۔۔!
مینوں سجھدی نہیں سدھ بدھ بلھیا....
تائیں آن پئی تیری گٹھ بلھیا۔۔۔۔۔۔!
وے تو کھول فقیر دی مٹھ بلھیا .....!
میرا یار منا دے اٹھ بلھیا۔۔۔۔۔۔۔۔۔!
میرا یار گیا اے رٹھ بلھیا ......!
اساں لوگ مسافر دنیا دے.........! ہک پیر کتھایئں۔۔۔۔ دوجا پیر کتهایئں...
اج کئی جا تے۔۔۔کل کئی جا تے۔۔۔۔!
اتوار کتهایئں.... سوموار کتهایئں....
ناں ہوش حواس ہن قبضے وچ .....!
ساڈے پیر کتھایئں پیزار کتھایئں.....
ساڈی شاکر۔۔۔ کہڑی زندگی اے۔۔۔!
اساں آپ کتھایئں۔۔۔۔ ساڈا یار کتھایئں۔۔!
دو گھڑیاں رک جا تقدیرے...... مینوں لگیاں توڑ نبها لین دے ...
اج مکدے ہوئے ساون لئی۔۔۔۔۔
دو دل دے بول سنا لین دے.......!
اوہنے ساری حیاتی آزمایا ......... اج مینوں یار آزما لین دے.............
میں جان حوالے کر دیساں....
موت نوں آ لین دے
تن دا پوٹا پوٹا لگے
دھی دی چنی گوٹا لگے
ربا ! ایڈا قد نہ دیویں
اکھ نوں بندہ چھوٹا لگے
دُکھ دی اینی وکری ہوئی
سکھ داسکہ کھوٹا لگے
ربا ! یا تے بھکھ نہ دیویں
یا چڑیاں دا پوٹا لگے
ہجر دے ہتھوں پھٹڑ ہو ۓ
سانجھ سمے سر سوٹا لگے
راشد ! داجاں رت پیائی
رسماں دا سپ موٹا لگے
تن دا پوٹا پوٹا لگے
دھی دی چنی گوٹا لگے
پھلاں دا اک ہار پنجابی
کھنڈ دی ہوئی مکار پنجابی
ساہواں وچ پنجاب اسے ٹردا
رت وچ و سیا پیار پنجابی"
دانش حکمت سوجھ سیانف
چانن جہے افکار پنجابی
پنجابی نیں ہسدیاں راتاں
پکھواں دی چہکار پنجابی
بلھے شاہ دے پیری چھنکے
گھنگھرو دی جھنکار پنجابی
جے پڑھیے تے مت ملدی اے
باہو دا کردار پنجابی
میاں محمد، سخن تہاڈے
سچل تے سچیار پنجابی
ہیر تے رانجھا مرزا صاحباں
عشقے دا پرچار پنجابی
فروی ودھدی پھلدی پئی اے
جھل کے لکھاں وار پنجابی
جیوے وسے شالا جگ تے
سوہنا ایہ پروار پنجابی
پورس بن سکندر ڈکیا
کیڈا اے جی دار پنجابی
توں وارث دلے جبرو دا
بن سوہنا خود دار پنجابی
دھرتی نالے موسماں نالے
جڑیا ہر تہوار پنجابی
پنگھٹ پربت وادی صحرا
دریا دا منجد هار پنجابی
عشق چنانہہ دے سینے چیرے
بن کشتی پتوار پنجابی
میری ذات دا تانا بانا
ساہ دی ہر ہر تار پنجابی
منحی کنک کماد کپاہواں
چیتر جہے رخسار پنجابی
پھول آثار قدیمہ ویکھو
گھڑی نہیں تلوار پنجابی
دھی دی چنی ماں دی چادر
پرکھاں دی دستار پنجابی
اونے میرے ساہ نہیں ودھدے
آکھاں جنی وار پنجابی
ربامان ملے پنجابی تائیں
سجے کوئی دربار پنجابی
ماں سمجھایا انھی پترا
سمجھیں میں ماں دے ہار پنجابی
احمد میری ماں دے دُدھ دی
قسمے ہر اک دھار پنجابی
پھلاں دا اک ہار پنجابی
کھنڈ دی ہوئی وہ مہکار پنجابی
ساہواں وچ پنجاب اے ٹردا
"رت وچ وسیا پیار پنجابی"
خالص مکھن دُدھ مکھانے کتھے گئے
باسمتی دے چول پرانے کتنے گئے
کاٹھے گنے دیسی دانے کتھے گئے
تندرستی دے ضامن کھانے کتھے گئے
وید حکم دناء سیانے کتھے گئے
کرماں والے بیبے رانے کتھے گئے
خالص مرچ تے خالص ہلدی کتھے گئی
اینی چینی اپنی جلدی کتھے گئی
جہیڑی دال سی چھیتی گلدی کتھے گئی
روپ جوانی ڈھلدی ڈھلدی کتھے گئی
مجرم پھڑن والے ٹھانے کتھے گئے
کرماں والے بیبے رانے کتھے گئے
ہویا ایڈا گھپ ہنیرا دسدا نئیں
اپنی منزل اپنا ڈیرا دسدا نہیں
سجن متر تیرا میرا دسدا نہیں
بتی والا کوئی بنیرا دسدا نئیں
مہر محبت پیار پرانے کتھے گئے
کرماں والے بیبے رانے کتھے گئے
خالص مکھن دُدھ مکھانے کتھے گئے
باسمتی دے چول پرانے کتنے گئے
کاٹھے گنے دیسی دانے کتھے گئے
تندرستی دے ضامن کھانے کتھے گئے
اک دن اک وچاری مائی
وڈھے سیٹھ دی کوٹھی آئی
آکھن لگی ،کڑی جوان اے
میں آں بیوہ بڈھڑی جان اے
بھانڈے مانجاں، کراں مجوری
روٹی دال نئیں ہوندی پوری
کڑی نوں بوئیوں کویں اُٹھاواں
پیسہ دھیلا کتھوں لاواں
ڈونگھیاں سوچاں ڈبی ہوئی آں
غم دے کھوہبے گھبی ہوئی آں
مدد کر کے بھار ونڈاؤ
اجر ثواب خدا توں پاؤ
الله تہانوں اور ودھاوے
کیتا نادان نہ ورتھا جاوے
سیٹھ نے سنڑیاں دکھ دیاں گلاں
سینے وجیاں گجھیاں سلاں
ہنجو آگئے اکھاں اندر
جیوں چنگھاڑے لکھاں اندر
دکھڑے سُنڑ کے رہ نہ سکیا
ہوڑے ہوکے سہہ نہ سکیا
رب دے کوفوں کمیا ڈریا
لماں سارا ہوکا بھریا
اوسے ویلے چابی کڈھی
کھولی اک تجوری وڈھی
نوٹاں دے سن تھئیاں تھبے
بھرے بھرانے خانے سبھے
سوچیا بلہہ تے انگل دھر کے
عینک ذرا کواسی کر کے
ویکھیا، جاپیا چار چوفیرا
کهچیا فیر دراز وڈیرا
کر کے جگر ابھر مردانہ
کڑھ کے دتا وڈا آنہ
جس راتیں میں جیون جو گے
اِس پنڈے وچ آئی
ناڑو دب کے ساہ دیتا
یاں جیوندی قبر بنائی
کؤڑے شہت دی گڑھتی چکھ کے
چپک نوں جبھ تے سیتا
جنم جنم دا میلا پانی
اکھ نچوڑ کے پیتا
ماں نے مینوں چھاتی لا کے
لونی رت چو ہنگائی
پیو نے میرا متھا چمیا
پریں سنگلی پائی
دادی ٹھنڈا ھوکا بھریا
دادے دھون جھکائی
گھر دیاں کندھاں اچیاں کیتیاں
نیویں چھت بنائی
قد کڈھیا تے گبڑی ھو گئی
تاں نیویں اکھوائی
چونہہ پنجیاں تے ٹرنا سکھیا
مینوں سرت نہ آئی
کوکے دی تھاں نتھ پئی
تے والیاں دی تھاں طعنے
ویر ے لئی میں قلماں گھڑیاں
میرے ہتھ بس کاہنے
کاہنیاں دا میں چھج بنایا
بہہ کے دانے چھٹے
چھلہا چونکا کر کے سؤواں
ماں فروی مونہہ وٹے
نہ میں اکھ وچ کجلا پایا
نہ میں گت لمکائی
نہ میں لک لک شیشہ تکیا
نہ کِتے جھاتی پائی
اکھ چکن دی ویہل نئیں سی
سفنے کسراں ان دی
جے بولن دی جاھوندی
تیرے ظلم دی کھیڈ نوں پن دی
ربا جے توں دھی ھوندوں
کدے واج نہ لاؤندوں کن دی
ہر تھاں ایہو چیک چکاٹا
ہائے ہائے آٹا ہائے ہائے آٹا
پنڈوں آیاں ویچ کے ڈھگا
آٹا لین قنارے لگا
چھک کے پاڑیا لوکاں جھگا
اک نے ماریا گڈھ چماٹا
ہائے ہائے آٹا ہائے ہائے آٹا
اوکھا ویلا کویں گزاراں
روٹی لئی میں سوچ وچاراں
چوری کراں یا ڈاکا ماراں
یافرآہدا لاوں گاٹا
ہائے ہائے آٹا ہائے ہائے آٹا
نہ سویٹر نہ اے کوٹی
ویچ کے دونویں کھائی روٹی
آٹے نوں انج پی اے لوٹی
پورا نہیں پیا ہوندا کھاتا
ہائے ہائے آٹا ہائے ہائے آٹا
وچ قطارے لگ لگ تھکا
جیہڑا آوے مارے دھکا
آٹے دا نہ لبھا پھکا
آن پنایا بگا جھاٹا
ہائے ہائے آٹا ہائے ہائے آٹا
ہر تھاں ایہو چیک چکاٹا
ہائے ہائے آٹا ہائے ہائے آٹا
0 Comments