islamic poetry in punjabi islamic 4 line poetry

آ کے دین مبارکاں عاشق والے چہرہ میرا مدینے دی طرف ہو جائے

 ناصر شاہ سرکار عاشقاں دی نکلے آہ تے دوزخ وی برف ہو جائے

لحظ لحظ حضور نوں خبر ہوئی جو جو دل بے تاب تے بیتیاں نے

نبی الله دا جان دا بھیت سارے جبھاں تدے دیوانیاں کیتیاں نے

 نوری محفلاں پاک میلاد  دیاں  جنہاں کیتیاں دور پلتیاں نے 

ناصر شاہ ایہہ کرم نوازیاں دی سوہنے عرب دے ڈھول نے کیتیاں نے 

آ جا کوئی حضورصلی اللہ علیہ و آلہٖ و سلم   دی گل کریئے ایکشن نال الیکشن دی گل کر نا ئیں

 کملی والے نے امتی چن لیا اے ناصر کیہڑی ہورسیلکشن دی گل کر نائیں 

چہرہ دسدھا مدینے نوں پھیر اپنا جے میری دل دی کریکشن دی گل کر نا ئیں

 چنگا اوہ اے جنہوں حضورصلی اللہ علیہ و آلہٖ و سلم  آکھن ہونئیں سکدا سو ہنے توں وکھ چنگا 

ہیرا جو ہریاں واسطے قیمتی اے دولت والیاں نوں لگے لکھ چنگا

 ناصر شاہ پر مینوں تے لگد  اے کملی والے دی گلی دا ککھ چنگا

 نلکا اکھ دا گیڑ کے دل والی لواں پھٹی جے پوچ تے چس آ جائے 

ناصر شاہ جے وقت اخیر آوے کملی والے دی سوچ تے چس آ جائے 

کملی والے دے بو ہے دے تک ہووے میری کدی اپروچ تے چس آ جائے

جہیڑا مہکیا کر بل دی ریت اتے اوس سوئے گلاب دی خیر ہووے

 تیرے عشق اچ دھڑ کدا رہوے جیہڑا اوس دل بے تاب دی خیر ہووے 

صبح و شام غلام دعا کر دے صبح و شام جناب دی خیر ہووے

 ناصر شاہ نوں روضہ وکھا اپنا تیری آل اصحاب دی خیر ہووے

کملی والے دے بو ہے دے کھاٹکڑے بچیار ہویں گایا توں فاقیاں توں

 جھک دار ہیوں جے اس دربار اندر جھک دارہویں گا جگ دے جھا کیاں توں

 اوتھے صرف حضور صلی اللہ علیہ و آلہٖ و سلم  بچاونا اے تینوں قبر تے حشر دے ناکیاں توں ناصر شاہ سرکار دے کرم باجھوں چھٹنی جان نئیں کدی دھماکیاں توں

میرے ورگا تے او گنہار کوئی نئیں جدوں ہتھ بن کے اعتراف کیتا

بار بار کوچے کوچ کیتے بار بار حج پال نے معاف کیتا

کنی دار تصور دے وچ ناصر روضے پاک دا جا کے طواف کیتا

اوہنوں کسے خریدنا کی ایتھے جہیڑی جنس بازار دے وچ کوئی نئیں

 اوہدی سج دھج کے نیں دیکھنی کیہہ جیہڑا موتی وی ہار دے وچ کوئی نئیں 

 جویں ناصر امام ہے وچ تسبیح پر کسے شمار دے وچ کوئی نئیں

‎جے کوئی آکھے حضورﷺ نوں چنگ ور گاحق دا اے دس کول معیاری وی نئیں

 سچ پچھوتے سورج تے چن تارے اوہدے اک جلوے دی مار وی نئیں

 خالق نئیں مخلوق ہے سونیہ رب دی ایس گل توں مینوں انکار وی نئیں

 ایہو جہیا سوہنا پر ایس کائنات اندر ناصر خلقیا پروردگار وی نئیں

لیکے فرش توں عرشیاں ساریاں نیں سجدے پئے کے شکر ادا کیتے 

توں تے گل انساناں دی کری جانا ئیں ربّ خود میلاد  بپا کیتے

او ہدے آون دی خوشی دے وچ ناصر اللہ کجھ نوں پتر عطا کیتے

 اوہدے کرم دا سارا کرشمہ اے ہووے قرن والا حبیب ہووے

 پہلا خاصہ نبوت دا ہے ایہو نبی صلی اللہ علیہ و آلہٖ و سلم  الله دا جان دا غیب ہووے

 ناصر اوہ محبوب نئیں ہو سکدا جدے وچ کوئی کمی یا عیب ہووے

رحمت ہون لئی شرط ایہہ لازمی ایں جے کوئی سدے تے چل کے آسکے

 کناں نال فریاد نوں سن کے اکھاں نال ملاحظہ فرما سکے

رحمت اوہنے کی کرنی ایں اے ناصر جیہڑا درد  نہ آ کے ونڈاسکے  

 ثابت ہو یا حضور صلی اللہ علیہ و آلہٖ و سلم نے عین رحمت مشکل ویلے او کہ سن دے پکار وی نیں

 دکھاں کولوں بچاؤ نے گئی اکثر سن دے ویکھ دے نیں خود مختار وی نیں

 جد وی نعت لئی قلم اٹھاؤندا  ہاں اوہدے ذکر اندر وال وال ہندا

 مینوں اینوں نئیں اوہدا خیال بلکہ سوہنے نوں میرا خیال ہندا 

میں نکما کجا  بیکار  پاپی لکھاں نعت نئیں   پیدا سوال ہندا

ناصر میں کی میری اوقات کی اے اوہدا کرم میرے نال نال ہندا

 کملی والے دی زلف دتا کولوں خوشبو منگ لئی پھلاں نکاریاں نیں 

کلی ابو ایوب دی ویکھ کے تے ادبوں سٹ لئی دھون چباریاں نیں

کملی والے دے جوڑے دھوڑ  ناصر لالئی منہ تے چن تے تاریاں نیں

عیب کسے دے ویکھناں بری گل اے مست رہو بسں اپنے حال اندر

 ہندے چھیک ہزاراں بے شک بھانویں مچھی پھس جاندی آ کے جال اندر

 میاں خامی تلاش جے کر سکنا ئیں نظر مار اپنے اعمال اندر؎

 قیمت اپنی آپ ہی دس دیندا حکمت ہندی اے ناصر ایہ لال اندر

بعضے کہندے نیں دلبند آمنہ دا افضل ہندا تے فلک توں تہاں ہندا 

آیا تاہیواں اوہ عرش توں فرش والے بھارا پلہ ہمیشہ ای ، بیٹھاں ہندا 

 ناصر کدی حلیمہ ول جاوندا ناں جے اوہ حامی غریباں دا ناں ہندا

 عیباں والا حبیب نئیں ہو سکدا  تاہیوں نکتہ نئیں لفظ حبیب اتے

 جیہڑی کرے حضورصلی اللہ علیہ و آلہٖ و سلم  توں دور تینوں لعنت بھیج توں اس تہذیب اتے

 لوک میری اوہ طیبہ وچ سنیں ناصر کیڈا کرم ایں اوہدا غریب اتے

 

 دس دس نیکیاں اک اک حرف بدلے کڈا سودا سولا قرآن وچ اے

 جتھے ابراہیم دا پیر لگا جے توں ویکھیں مصلیٰ قرآن وچ اے

 پچھنا چاہویں جے سوہنے دا پتہ ناصر لکھیا صاف من اللہ قرآن وچ اے

 اوہدے ہتھاں نوں اللہ دے ہتھ آکھو کیوں جے لکھیا اللہ قرآن وچ اے

 علم کلی دیا منکرا کھول اکھاں آدم واسطے کلا قرآن وچ اے

جنت وچوں براق تیار کر کے بو ہے اتے لے جان دا راز کی اے

 میکائیل جیسے اعلیٰ فرشتے نوں ایہہ رکاب کپڑان دا راز کی اے