baba bulleh shah poetry| panjabi shair

baba bulleh shah poetry| panjabi shair

panjabi shayari love

 صبر قرار تے جھوٹیاں گلاں

 گلاں دا اعتبار کریں ناں

 بھاویں لکھ محبت ہو وے

 پر سجناں اظہار کریں ناں

 نین ملا کے لٹ لیندے نے 

ویکھیں اکھیاں چار کریں ناں


پکھ وچ پردہ داری کا ہدی؟

 چادر چاردیواری کا ہدی؟ 

میرے گھر دیاں کنداں  کوئی نہیں

 تے بوہا کا ہدا؟ باری کا ہدی؟

 مشکل ویلے جے کم نہ آوے 

اوہ کا ہدایار؟ تے یاری کا ہدی؟


جدوں چمن وچ خزاں نے بال کھولے

 اوہدوں پنچھی اُڑ گئے مارا ڈاریاں نے 

محمد بخشا جھوٹا جھگ اے 

سارا کملی والے محمد دیاں سچیاں یار یاں نے


baba bulleh shah poetry| panjabi shair

مایوسی نہیں چنگی ہوندی

 اے دنیا تے فانی اے 

رب دی سُن او کی کہندا اے

 مشکل نال آسانی اے


 تینڈے ہتھ وچ مینڈا ہتھ رہوے

 نہ ہتھ چھڑوائیں میں مرویساں 

تینڈے نال غریب دا دل لگیا 

نہ دل بدلائیں میں مرویساں


توں آس ہیں مینڈے جیون دی

 نہ آس مکائیں میں مرویساں 

رکھیں اپنے پیار دی نظراں وچ 

نہ ا کھ پر تائیں میں مرویساں


تیرے پیار نے پلا پھڑیا 

جاندا جاندا رک گیا واں

 کمزوری میں جانوں پا ہوئیں

 پنڈ دکھاں دی چک گیا واں 

اپنے جسے وچ میں شاکر

 کلاں وانگوں ٹھک گیا واں

baba bulleh shah poetry| panjabi shair


رولا سارا مک جاوے گا

 جس دن ساہ رُک جاوے گا

 چُپ چاپ اُٹھ کے ٹر جاواں گے

 جس دن اوہ اک جاوے گا 

چار دناں لئی چانن پا کے 

چن کدھرے لگ جاوے گا



من بھریاں نال پلیتی دے

 میں وڑیاں وچ مسیتی دے

 دساں قصے اپنی کیتی دے

 ھڈ بیتی دے جگ بیتی دے 

سودے لبھے سارے نیتی دے

 کج کیتی دے کج پلیتی دے


جتنا اوہدیاں یاداں نوں

 ہنجواں دے پانی پا یا

 کسے بوٹے نوں پایا ہوندا

 تاں پھل کھل جانا سی

 جتنا دل لا کے اہنوں چاہیا

 جے رب نوں چاہوندے

 تاں اہنے وی مل جاناسی

baba bulleh shah poetry| panjabi shair

عشق ای جینا تے عشق ای مرنا 

منگ لے سنگ عشق دا

 سر کٹوائے سجدہ کر دیاں 

تے سر نہ جھکا یا عشق دا 

پتھر کھا دے بُت تروڑے 

تے زندہ رکھیا ناں عشق دا

                                                

چل فقیرا کاسہ پھڑلے 

تے پالے چولا عشق دا

 مر کے وی جیڑا اترے ناں

 ایسا رنگ چڑھالے عشق دا

 عشق عبادت نے عشق ای دنیا

 چھڈی نہ در عشق دا


فرضی پیار سوغا تاں نال

 نیریاں گلاں باتاں نال

 فرض نمازوں نسیا بلھیا

 کم نہیں بن دانعتاں نال

panjabi shayari love


نہ میں گھپ ہنیرہ منگاں

 نہ میں جنگل پیلے لنگاں 

نہ میں نیکاں دے سنگاں

 نہ میں مندانہ ای چنگاں 

نہ میں منصب مقام منگاں

 تن من تیری رضا رنگاں


کون جاندا کسے دے درد نوں

 ایہہ دنیا دھو کے باز ساری

 سب لٹ کے ٹر جاندے

آج کل کون نبھا وے  یاری

اس عشق دا شوق ہوندا دل توڑنا

آج میری تے کل کسے ہور دی واری


 میں ککھ گلیاں دی بن جاواں

 جے یار اڈا وے پیراں نال 

baba bulleh shah poetry| panjabi shair

سر کٹوائے سجدہ کر دیاں

 تے سر نہ جھکا یا عشق دا


چڑھدے سورج ڈھلدے ویکھے 

کھوٹے سکے چلدے ویکھے


پیر فقیراں پچھے پجھ دے

 تھک گئے لوکی کر کر سجدے


او بلھیا ! دوستی صرف او تھے کریں

 جتھے دوستی نبھاون دا دستور ہووے


کوئی تر سے یار دی جھلک لئی

 کوئی کھڑ کھڑ جسے یار دے سنگ


تیرے دل دیاں یا ر خدا جانے

 ساڈا ہور جہاں وچ کوئی نہیں 

baba bulleh shah poetry| panjabi shair


اپنے اندر جھاتی مار کے

 اپنے آپ کے ہسیا میں


لوکی ہس کے یار منالیندے 

تے ساڈا رونا وی نامنظور ہویا


مُرشد جے نہ راضی ہو وے

 مجرا، ناچ، دھمال برابر


سجدے کر دیاں گھس گئے متھے

 ناں رب تیرت ناں رب مکے


لو کی یا لبھن نوں پھر دے نیں

 اس لبھیا یار گواہ بیٹھے


گونگے دُکھ نئیں دسے جاندے 

دل دے اندر کجے جاندے


پیر فقیراں پچھے پجھ دے

 تھک گئے لوکی کر کر سجدے


بن کے پیراں عاجز نمازی 

مردا نہیں شیطان 

سکھی آکھے میں نہیں سکھی 

دکھی سارا جہان


ساڈا سب کچھ سوہنا یار

 اسی ہور نہ منگدے ککھ


آنت اسے تیرا کچی مٹی 

کی پکے محل توں لبھنا ایں


لبناء ایں جو مندر مسجد 

میل جاوے گا دلاں دے اندر

baba bulleh shah poetry| panjabi shair

جہاں دانہ جگ تے کوئی 

اوہ وی پیتر پلدے ویکھے


اوکھا اوہی لبدااے

 جہدی چوکھی لوڑ ہوے



بے ایمانی وچ دن لنگائے نے 

سو کے گزارے کئی سال میں


اس اکھ دے پلے ککھ وی نئیں

 جیہڑی یا ر دے ہجر وچ روئی نہ


مرجاواں میں عشق وچ ڈب کے

 جے سمندر بھر یا تیری مستی دا ہووے


عاشق بن کے رُلدے پھر دے

وارث کئی جاگیراں دے


ہر تھاں تے اللہ وسدا اے 

پر تھاں تھاں تے سجدے نئیں ہوندے


بلھا اک دے آگے نچیاسی

 آگے بلھے دے کئی ہزار نیچے


توں رُل گیاتے تاں کی ہو یا 

شاہ وی گلیاں وچ رُلدے ویکھے



سانوں اپنے در د دی پرواں نئی 

پر رب کرے ہر ویلے روے یار ہسدا



تسیں دی اُچے، تہاڈی ذات وی اُچی

 تسیں وچ اُچ دے رہندے


اسیں قصوری ، ساڈی ذات وی قصوری

 اسمیں وچ قصور دے رہندے


برتن لوہے دے کدی ٹٹ دے نئیں

 مالی اپنے باغ نو کدی پٹدے نئیں

baba bulleh shah poetry| panjabi shair


فروی تیری بونئیں مکنی

 پہلے اپنی میں مکا


تیرا یار کہے جے توں گھنگروپا 

لے بھاویں فتوے لاوے قاضی 

بلھے شاہ! جگ رُسدا رس جاوے 

پر اساں یار نوں رکھنا اے راضی


ہیرے سستے ملدے ویکھے

لال تکڑی وچ تلدے ویکھے


پھل پیراں وچ رلدے ویکھے

 سیانے گلاں وچ بلدے ویکھے

کوئی کسے نال پیار نہیں کردا

 دل دینا وچ تلدے ویکھے


بس کر بند یا چھڈ دے کھیڑا 

چھڈ دے آرام کہانی تو



 اونوں کی پتہ یاری دا جیہڑ ا 

غرضی مال دا ہووے


کنڈ  سجن دی لگن کدی نہیں دیندا 

 

baba bulleh shah poetry| panjabi shair


 ہن میں لکھیا سوہنا یار

 جس دے حسن دا گرم بازار

پیار پہن پوشاکاں آیا 

آدم اپنے نام دہرایا

احد تے بن احمد آیا 

نبیاں دا سردار

ہن میں لکھیا سوہنا یار 

جس دے حسن دا گرم بازار

بلھیا جے توں غازی بننا ئیں لک بٹھ تلوار

 پہلوں رنگڑ پانڈو کے  مار کے پچھوں کا فر مار

اُجڑ گئے پانڈو کے نگھر گیا سدھار 

وسدار ہے شیخو پورہ لگی رہے بہار

بلھیا قصور بے دستوار د تھے جانا بنیاں ضرور

تیرے عشق نچایا کر تھیا تھیا جھب دے بوہڑیں آطبیبا

عشق ڈیرہ میرے اندر کیتا

 بھر کے زہر پیالہ پیتا

وچ انتظار تیرے رہیا

 تیرے عشق نچایا کر تھیا تھیا

جھب دے بوہڑیں آطبیبا 

نہیں تاں میں مرگیاں

تیرے عشق نچایا کر تھیا تھیا تیرے عشق نچایا کر تھیا تھیا

بلھا شاہ عنائیت آئے میرے بو ہے 

 شکر کیتا آج اوہ میرے ہوئے

میں بھل گیا تیرے نال نہ گیا تیرے عشق نچایا کر تھیا تھیا

بلھیا شاہ دی ذات نہ کوئی

 میں شاہ عنایت پایا ہے

نہ تیرا اے نہ میرا اے

 جنگ فانی جھگڑ ا چھیڑ اے

بناں مرشد راہبر کیڑا اے

 پڑھ فاذکرونی اذکرم

عنایت دم دم نال چتاریا

 سانوں آ مل یار پیاریا

جد میں سبق عشق دا پڑھیا

 دریا ویکھ حدت دا دڑیا 

گمسن گھیراں دے وچ اڑیا 

شاہ عنایت لایا پار

بھروسا کی آشنائی دا 

ڈر لگدا بے پرواہ ہی دا

ابراہیم خچا وچ پائیو

 سلیمان نوں بھٹھ جھکائیو

یونس مچھلی توں نگلائیو

 پھر یوسف مصر دکائی دا

Post a Comment

0 Comments

Copyright (c) 2019 husband wife love All Right Reseved